عکاسی خانه امام جمعه

در تور عکاسی خانه امام جمعه به اواسط خیابان ناصرخسرو می رویم، در آن جا خانه ایی است که جان رنجور خود را در میان محاصره دیوارهای آجری خانه های معاصر اطراف حفظ کرده است. نزدیک به دو قرن حرف و خاطره در بند بند دیوارهایش و هر تکه از آینه کاری هایش دارد. چه چهره های هفت رنگی که اُورسی های زیبایش ندیده اند.

این خانه زیبا متعلق به دومین صدراعظم ناصرالدین شاه, یعنی میرزا آقاخان نوری بوده است. صدر اعظمی که نام نیکویی در تاریخ ایران ندارد. خانه ایی مهجور که به نظر هنوز هم نتوانسته از زیر بار نام ناخوشایند صاحب اولیه اش بیرون بیایید.  در سالهای جنگ, بر اثر برخورد موشک در فاصله ایی نزدیک به خانه بخش هایی از آن و اورسی هایش دچار تخریب می شوند. بعدها این بنا مرمت می شود و امروزه هم در حال مرمت است.

معمار خانه مشخص نیست اما نهایت ظرافت, دقت و استحکام را در بنا بکار برده است. معماری این خانه ترکیبی از معماری اروپایی و قاجار است. طبقه همکف شامل سالنی بزرگ و ساده که حوضخانه می باشد است. اما طبقه دوم شامل یک تالار آیینه رویایی و بسیار زیبا با اورسی های نه تکه و شیشه های رنگی و نقاشی های پشت شیشه و همچنین پرتره های زنان اروپایی و نقاشی منظره و و نقاشی های افراد مختلف تزیین شده است. کف بنا بسیار ساده است اما به قدری سقف و دیوار ها زیباست که آدم را سر به هوا و مدهوش می کند. هر چه از زیبایی این تالار بگویم نمیتوانم اوج ظرافت و زیبایی و هنر بکار برده شده در آن را توصیف کنیم.