گورستانی در محله دروازه دولاب در جنوب شهر تهران است که آرامگاه ۱۸۹۲ شهروند لهستانی در آن قرار دارد که همگی در سال ۱۹۴۲ میلادی درگذشتهاند. بیشتر شهروندان لهستانی که در این گورستان دفن شدهاند، کسانی بودند که پس از آزادی از اردوگاههای کار اجباری استالین در سیبری و قزاقستان ، از راه ایران به اروپا باز میگشتند. هیچ یک از نظامیان مدفون در این گورستان در عملیات نظامی کشته نشدهاند.
حدود ۱۱۵٬۰۰۰ شهروند لهستانی، شامل سربازان، مردان، زنان و کودکان غیرنظامی، با کشتی از دریای خزر وارد بندر انزلی شدند. نیروهای نظامی و داوطلب برای ملحق شدن به مقاومت اروپا ایران را ترک کردند، اما هزاران شهروند غیرنظامی و زن و کودک تا ۳ سال در شهرهای مختلف ایران باقی ماندند. به علت سوء تغذیه در دوران اسارت و ابتلا به بیماریهای واگیردار، بسیاری از نظامیان و غیرنظامیان در طول اقامت در ایران جان باختند و همانجا به خاک سپرده شدند. آرامگاه حدود ۱۹۰۰ تن از این افراد در گورستان کاتولیک لهستانیها در جنوب تهران قرار دارد. از آن گروه، بسیاری از کودکان و زنان لهستانی در ایران باقی ماندند، ازدواج کرده و در جامعه میزبان پذیرفته شدند.