گردشگری برای همه

ترویج گردشگری در دسترس برای همه

در سراسر جهان تخمین زده می شود که بیش از ۱ میلیارد نفر معلول وجود دارد.
همچنین بیش از ۲ میلیارد نفر از جمله همسران، کودکان و مراقبان با معلولان سروکار دارند.
تقریبا یک سوم جمعیت جهان را افرادی تشکیل میدهند که مستقیما تحت تاثیر معلولیت قرار دارند.
این نشان دهنده یک بازار بالقوه وسیع برای سفر و گردشگری است. اما بدلیل امکانات و خدمات مسافرتی و گردشگری غیرقابل دسترس، و سیاست های تبعیض آمیز، همچنان توجهات به این موضوع شدت کم و ناکافی است.

گردشگری در دسترس چیست؟

مردم بیشتر نیاز به  دسترسی هایی دارند که به شرایط فیزیکی آنها  مرتبط است.
گردشگری قابل دسترس همه افراد را قادر می سازد تا در تجارب گردشگری شرکت کنند.
به عنوان مثال، افراد مسن و کم تحرک  دارای نیازهای بیشتری هستند که میتواند هنگام مسافرت به یک مانع بزرگ تبدیل شود.
گردشگری در دسترس، اطمینان از مقصدهای توریستی، محصولات و خدمات برای همه افراد، صرف نظر از محدودیت های فیزیکی،  آنهاست.
گردشگری در دسترس تمامی امکانات و سرویسهای توریستی عمومی و خصوصی را شامل می شود.
گردشگری قابل دسترسی شامل مشارکتی میان تمام سهامداران، دولتها، آژانس های بین المللی، تور اپراتورها و کاربران نهایی می باشد.
یک محصول گردشگری موفق نیاز به همکاری موثر در بخشهای مختلف در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی دارد. از ایده تا پیاده سازی، بازدید یک مقصد معمولا شامل بسیاری ازعوامل، از جمله دسترسی به اطلاعات، سفر راه دور از انواع مختلف، حمل و نقل محلی، مسکن، خرید و ناهار خوری، سرویس های بهداشتی و … می شود.
بنابراین تاثیر توریستی قابل دسترسی به معنای فراتر رفتن از مزایای گردشگری به جامعه گسترده تر است. همچنین می تواند دسترسی به ارزش های اجتماعی و اقتصادی جامعه را تقویت کند.

اقدامات بین المللی و اصول فریم ورک ها

کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق افراد معلول (CRPD) دسامبر ۲۰۰۶ توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد.
طبق ماده ۹ کنوانسیون مربوط به پذیرش CRPD از کشورهای عضو، خواستار اقدامات لازم برای اطمینان از دسترسی ها میباشد.
دسترسی ها شامل محیط فیزیکی، اطلاعات، حمل و نقل و سایر امکانات و خدمات برای عموم می باشد.
علاوه بر این، ماده ۳۰ مشارکت در زندگی فرهنگی، تفریحی، ورزشی از طرف کشورهای عضو را خواستار شده است.
تمامی این عناصر کمک می کند تا افراد دارای معلولیت از مزایای گردشگری به خوبی بهره مند شوند.
نشست سطح بالای سازمان ملل متحد در زمینه ناتوانی و توسعه، شامل چندین سرمنشی بود و در سال ۲۰۱۳ برگزار شد.
در این نشست ناتوانی و توسعه مورد بحث قرار گرفت و جلسه خواستار تقویت اقدامات برای توسعه جهانی در این راستا شد.
در خروجی جلسه، ایجاد دسترسی به عنوان یک نتیجه کلیدی برای اقدامات لازم و مهم شناسایی شد.
علاوه بر این، دبیر کل سازمان ملل متحد، از جامعه بین المللی خواست تا شهرها برای همه قابل دسترسی باشد.
در سند  ۲۰۳۰ اقدام جهانی با  اهداف توسعه پایدار بر اصول «ایجاد شهرک ها و شهرک های انسانی فراگیر، ایمن، انعطاف پذیر و پایدار» تمرکز دارد.
این هدف حمل و نقل در دسترس و شهرنشینی فراگیر و دسترسی به فضاهای سبز را شامل میشود.
در اعلامیه ۲۰۱۱ خود، سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد (UNWTO) پیش بینی کرده است که گردشگری افزایش خواهد یافت.
بدین ترتیب، مقاصد گردشگری و مقررات اجتماعی و اقتصادی باید بتواند همه افراد جامعه را به مسافرت پایدار ترغیب نماید.

موانع سفر و گردشگری برای افراد معلول چیست؟

برای افراد معلول، مسافرت می تواند یک چالش باشد، زیرا پیدا کردن اطلاعات در مورد خدمات در دسترس، چک کردن چمدان در یک هواپیما، رزرو اتاق برای انجام نیازهای دسترسی، اغلب دشوار، پرهزینه و وقت گیر است.

چالش هایی برای افراد معلول عبارتند از:

کارکنان غیر حرفه ای که  قادر به اطلاع رسانی و مشاوره در مورد مسائل دسترسی نیستند
خدمات رزرو غیر قابل دسترس و وب سایت های مربوطه
عدم دسترسی فرودگاهها و انتقال امکانات و خدمات
عدم دسترسی به هتل ها، رستوران ها، مغازه ها، توالت ها و مکان های عمومی
خیابان های غیر قابل دسترس و خدمات حمل و نقل
عدم وجود اطلاعات برای  دسترسی به امکانات، خدمات، اجاره تجهیزات و جاذبه های توریستی

چرا در گردشگری دسترسی مهم است؟

قابلیت دسترسی عنصر مرکزی هر گونه سیاست توسعه و توسعه پایدار است.
این یک ضرورت برای حقوق بشر و همچنین یک فرصت تجاری استثنایی است.
در این متن، گردشگری قابل دسترس نه تنها به نفع افراد معلول است، بلکه به جامعه سود میرساند.
برای اطمینان از توسعه گردشگری قابل دسترس در یک مسیر پایدار، نیازمند آنیم که مقصد های گردشگری از فرآیندهای ویژه برای تصویب اصل طراحی جهانی فراتر رود و از اینکه همه افراد، صرف نظر از نیازهای فیزیکی و شناختی آنها، قادر به استفاده از امکانات موجود در یک روش عادلانه و پایدار می باشند اطمینان حاصل کنیم.
این رویکرد به درمان های ترجیحی یا جداگانه ای از اجزای متضاد اجازه می دهد تا بدون استفاده از امکانات و خدمات نامحدود، همه در هر زمان، به اثرات عادلانه برسند.

من فردی با معلولیت نیستم – دسترسی گردشگری چگونه بر من تاثیر می گذارد؟

قابلیت دسترسی نیز یکی از جنبه های مهم تحقق حقوق جمعیت پیر جهان است.
همانطور که ما بزرگتر میشویم، احتمال داشتن یک معلولیت دائمی یا موقت افزایش مییابد.
بنابراین با تمرکز بر قابلیت دسترسی می توانیم اطمینان حاصل کنیم که ما می توانیم به خوبی در سال های میان سالی و پیری  در جوامع شرکت کنیم. همچنین قابلیت دسترسی برای زنان باردار و افرادی که به طور موقت محدودیت حرکتی دارند کمک می کند.
بهبود بخشیدن به زیرساخت های فیزیکی و خدماتی که با تمرکز بر قابلیت دسترسی مواجه می شوند، چند نسل بیشتر را برای تمرکز در برنامه ریزی توسعه تشویق می کند.
برای خانواده هایی با کودکان کوچک، زیرساخت های قابل دسترس – به ویژه در حمل و نقل، برنامه ریزی شهری و طراحی ساختمان – توانایی  شرکت در فعالیت های اجتماعی و فرهنگی افزایش می دهد.
سازمان ملل متعهد به توسعه پایدار و عادلانه است.تنظیمات اولیه برای یک امکان، ارائه اطلاعات دقیق و درک نیازهای افراد معلول می تواند باعث افزایش تعداد بازدید کنندگان شود. بهبود دسترسی به خدمات گردشگری، کیفیت و لذت بردن از آنها را به خوبیِ کیفیت زندگی در جوامع محلی برای همه گردشگران افزایش می دهد.